Op Racesport.nl hebben we dit seizoen een aantal vaste columnisten die wekelijks hun visie delen over de actualiteiten in de motorsport. Deze vooraanstaande namen uit de Nederlandse motorsport kunnen dankzij hun positie een unieke inkijk geven in hoe het er met name achter de schermen aan toegaat. 

Deze week is Glenn van Straalen, rijdend voor het EAB Racing Team in het World Supersport kampioenschap, onze columnist.

Ik ben net een dag terug uit Indonesië, samen met het team heb ik nog één nacht op Bali doorgebracht om nog even te relaxen voordat we weer aan de lange reis naar huis zouden beginnen. Na meer dan drie weken was ik er ook wel weer aan toe om naar huis te gaan.

In tegenstelling tot bijna de helft van de paddock heb ik gelukkig geen last gehad van het buikgriepvirus. Eén van onze monteurs heeft wel een avond op z’n hotelkamer moeten zitten maar verder zijn we er goed vanaf gekomen, het blijft toch altijd een beetje oppassen met wat je eet en drinkt.

Na deze twee raceweekenden heb wel een dubbel gevoel. Ik voel dat ik snel ben en ik weet ook dat we er vooraan bij kunnen zitten, alleen zat er de afgelopen weken wel heel veel tegen. We gingen naar Australië zonder echt grote verwachtingen te hebben, met name omdat we daar afgelopen november niet zo sterk waren. Voorafgaand aan een seizoen weet je nooit echt precies waar je staat, zelfs de twee testdagen gaven nog niet echt een duidelijk beeld over de verhoudingen dus de eerste echte graadmeter is altijd de race.

Het idee was dus dat we onze zwaarste wedstrijd als eerste zouden hebben maar we konden toch echt flinke stappen maken. Vooral in Race 2 was ik er blij mee dat ik het tempo van de top drie kon volgen. Het was een moeilijk weekend in Australië met de verschillende weersomstandigheden, zoals natuurlijk de regen in Race 1 maar ook de windrichting die van dag tot dag veranderde waardoor je compleet andere lijnen moest rijden. Dat resultaat in Race 2 was in ieder geval goed om het seizoen mee te beginnen.

De staat van het Pertamina Mandalika International Street Circuit
Ik dacht dat we in Indonesië op die voet verder konden gaan maar dat bleek toch lastiger dan verwacht. Het was vreemd dat de omstandigheden precies hetzelfde waren als vorig jaar; er was niets veranderd en ik vraag me dan toch echt af waarom we daar rijden. Het was voor mij opvallend dat er niet eens zoveel kritiek op werd geuit. Voor zover ik weet is er niet echt gecommuniceerd naar de Indonesische organisatie. Ik kan me van een paar jaar geleden in Argentinië nog herinneren dat een aantal coureurs gewoon echt niet is gaan rijden, maar daardoor werd het toen wel duidelijk voor de organisatie.

Het was vooral vrijdagochtend echt slecht. Geen grip en de banden rijd je binnen een paar ronden kapot. Jonathan Rea kwam nog bij ons in de box kijken om te zien wat de staat van de banden was, vervolgens sloeg hij bijna de hele FP1 sessie over. Het is gewoon bijzonder dat dit kan, iedereen heeft rijtijd nodig. Je kunt op zo’n moment ook niks met je afstelling doen als de baan twee seconden langzamer is. Als je daarnaast ook nog sommige crashes ziet waarbij coureurs net een halve meter naast de ideale lijn zitten vind ik het op z’n zachtst gezegd wel heel bijzonder dat we daar rijden. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaan doen met de Grand Prix later dit jaar.

Uitgeschakeld door Bulega
Volgens mij hadden velen in de paddock wel een duidelijke mening over het incident, en ik heb ook nog wel een aantal mensen gesproken die het zeker niet eens waren met de gemaakte beslissing van de FIM. In de Superbike wedstrijd, zeker die van zondag, zijn er straffen uitgedeeld voor minder, dus ik weet niet zo goed hoe het kan dat dit dan niet bestraft wordt.

De FIM kwam ons vertellen dat het neerkwam op een race-incident, maar ik denk dat ik niet de enige ben die dat anders ziet. Ik vind dat wel lastig, het zijn natuurlijk gewoon mensen die dat soort beslissingen maken maar het is wel moeilijk te rijmen dat ze niet consequent zijn.

Bulega remde zichzelf onderuit, want je kon zien dat zijn voorvork inzakte toen hij een meter achter mij reed. Vervolgens kwam de vork weer omhoog en remde hij daarna weer hard omdat ik ineens wel heel dichtbij kwam. Omdat hij op het vuile gedeelte reed had hij zichzelf al onderuit geremd en knalde hij tegen mij aan. Ik ging onderuit maar hij bleef zitten, dus uiteindelijk ben ik in feite bestraft voor een fout die hij gemaakt heeft. Als je dan ook nog bedenkt dat hij in principe een plek heeft gewonnen dan klopt de uitkomst al helemaal niet. Maar ja, het is niet anders en we kunnen er niets meer aan veranderen. Wat mij betreft hoeven we nu in ieder geval nog niet naar de stand in het WK te kijken.

Op naar Assen
Vanwege de bijzondere samenstelling van de kalender hebben we nu een onderbreking van zes weken. Het seizoen begint heel vroeg maar daardoor voelt het dadelijk alsof het seizoen weer opnieuw moet beginnen. Wij gaan die tijd gebruiken om nog te trainen in Spanje en we zullen aanwezig zijn in Assen tijdens de KNMV voorjaarstraining, dan denk ik dat we wel klaar zijn voor het raceweekend in Assen.

Ik ben wel blij dat Imola weer op de kalender staat, dat is wel echt een heel gaaf circuit. Ik heb daar al eens eerder gereden en de sfeer is daar prachtig tussen de dorpen, maar dat is in juli pas en laten we eerst maar eens zien dat we er in Assen een mooi raceweekend van maken.

We hebben de eerste twee weekenden in Australië en Indonesië laten zien waar we staan, alleen de stand in het kampioenschap klopt nog van geen kant!

Tot over vier weken,
Glenn van Straalen